Bobrowiec to spokojna, urokliwa wieś, idealna dla osób poszukujących odpoczynku w bliskości natury oraz chcących cieszyć się wiejską atmosferą.
Jej historia sięga średniowiecza, a pierwsze wzmianki pisane o Bobrowcu pochodzą z XV wieku. W przeszłości Bobrowiec był miejscowością rolniczą, gdzie mieszkańcy utrzymywali się głównie z uprawy ziemi i hodowli zwierząt.
Według pierwszych wzmianek pisanych – za przypisami w Wikipedii – wieś była własnością rodu Bobrowieckich herbu Lubicz. W XVIII wieku wieś przeszła na własność rodziny Łubieńskich. Podając dalej za Wikipedią, w XIX wieku Bobrowiec był znany jako uzdrowisko. W 1880 roku powstał tu pierwszy zakład kąpielowy. W okresie międzywojennym Bobrowiec rozwijał się jako osada letniskowa i rekreacyjna, ze względu na swoje atrakcyjne położenie wśród zieleni.
W czasie II wojny światowej wieś była miejscem walk i działań partyzanckich. Po wojnie Bobrowiec został odbudowany, a jego mieszkańcy powrócili do normalnego życia.
Obecnie wieś, ze względu na bliskość Warszawy, ma charakter głównie mieszkalny, choć wciąż można znaleźć tu tradycyjne gospodarstwa rolne.
Badania ratownicze przeprowadzone w 2012 roku na stanowisku Bobrowiec nr 3 (AZP 60-66/40), gm. Piaseczno, woj. mazowieckie. Były to prace wyprzedzające roboty ziemne związane z budową sieci wodno-kanalizacyjnej w Bobrowcu.
Stanowisko archeologiczne nr 3 (AZP 60-66/40)
Badania przeprowadzono w obrębie północnej części stanowiska. Potwierdziły one istnienie w tym rejonie osady ludności kultury łużyckiej z III-V okresu epoki brązu oraz osady z okresu nowożytnego funkcjonującej tu na przełomie XVIII/XIX w.
W wyniku prac badawczych odkryto i zinwentaryzowano relikty zagrody wchodzącej w skład osady z okresu epoki brązu, w tym duży zadaszony obiekt gospodarczy, w obrębie którego znajdowała się gospodarcza jama zasobowa służąca do przechowywania pożywienia. Obecność tak dużego obiektu o charakterze gospodarczym w sąsiedztwie domniemanych obiektów mieszkalnych znajdujących się poza obrębem wykonywanego wykopu świadczy o zamożności i gospodarności mieszkańców w epoce brązu.
Podczas eksploracji obiektów z okresu epoki brązu pozyskano kilka fragmentów cienkościennych naczyń glinianych.
W południowo zachodniej części wykopu odkryto natomiast relikty jednodworczej zagrody gospodarczej funkcjonującej na przełomie XVIII/XIX w. Podczas badań natrafiono na znajdującą się w obejściu zagrody studnię z drewnianą cembrowiną oraz umiejscowioną w jej pobliżu jamą zasobową. Cembrowina studni wykonana była z poziomo ułożonych, grubych desek z drewna iglastego. Deski w narożnikach łączono poprzez prostokątne jednostronne wcięcia wykonane na obu końcach dłuższych desek. Studnia dodatkowo w narożnikach wzmocniona była ustawionymi, bądź wkopanymi pionowymi palami. Stwierdzono, że studnia była wzmacniana, a także systematycznie czyszczona. W momencie zaprzestania jej użytkowania nie została zamieniona na kloakę lub dół na odpady co w owym czasie było nagminnie praktykowane. Świadczy to o nagłym przerwaniu korzystania z niej, a co za tym idzie być może i o nagłym końcu ciągłości osadniczej w tej części Bobrowca. Spowodowane to mogło być zawirowaniami wojennymi lub epidemią.
Podczas eksploracji obiektów w obrębie osady nowożytnej oprócz materiału ceramicznego pozyskano także wyroby skórzane, m.in. fragment mieszka, bądź pochwy.
dr Tomasz Kołomański (za: https://kolomanski.pl/bobrowiec-stan-nr-3-azp-60-66-40-bobrowiec-woj-mazowieckie/ )
Bobrowiec w ewidencji Narodowego Instytutu Dziedzictwa
Ślady osadnictwa oraz pochówków odnotowanych w dokumentacjach archeologicznych zebrano pod adresem: https://zabytek.pl/pl/obiekty?szukaj=Piaseczno&sekcja=zabytki-archeologiczne&strona=17
Ślady dawnego osadnictwa w Bobrowcu
http://www.kurierpoludniowy.pl/wiadomosci.php?art=9259
